Seria lamentacyjnych utworów performatywnych
„all my dead sweethearts” – to seria lamentacyjnych utworów performatywnych na skargi, zawodzenia, narzekania, afektywne żądania i tęsknotę. To namiętna praktyka polityczności głosu w całym spektrum jego akustycznych i cielesnych możliwości. Partytury poszczególnych performansów, powstały na podstawie wywiadów przeprowadzonych z osobami mieszkającymi w Poznaniu i Emilii-Romanii (Włochy) w 2024 roku. Balansując między realnym a wyobrażonym, dokumentalnym a melodramatycznym „all my dead sweethearts” stanowi zapis obsesyjnej potrzeby opłakiwania i bycia opłakiwanym, a także namiętnego powtarzania zasłyszanej skargi i wspólnej tęsknoty.
Lament jest głosem słabych, wypowiedzeniem skargi, żalu, oczekiwań i tęsknoty, balansuje on między indywidualnym a społecznym. Jego siłą jest inicjowanie nietypowych form solidarności i osobliwych wspólnot. Żałosny język może wydawać się bezcelowy, czy też fetyszyzujący, to, co utracone. Może też być destrukcyjny, a emocjonalne zaangażowanie inicjatorki lamentu (osób inicjujących lament) wątpliwe merytorycznie. W historii znajdziemy jednak kobiece lamenty, stanowiące zagrożenie dla ładu społecznego, efektywne i wywrotowe, m.in. greckie goos, XVI-wieczna kobieca sztuka lamentacyjna w Irlandii, lament Orfeusza, śmierć Doroty z Nowego Targu, śmierć Mahsy Amini i wywołane nią masowe protesty w Iranie.Czym może być dziś współczesny lament? Dlaczego szczególnie teraz potrzebujemy reanimacji sztuki lamentacyjnej? Dlaczego należy lamentować zawsze i wszędzie?
CZAS I MIEJSCA EMISJI
Data: 13.09.2024
g. 6.15 | all my dead sweethearts I Dziedziniec Różany CK ZAMEK | czas trwania: 15 minut
g. 12 | all my dead sweethearts II Zachodnie Skrzydło CK ZAMEK, III piętro, zbiórka przy windzie | czas trwania: 20 minut
g. 19.30 | all my dead sweethearts III Sień Przejazdowa CK ZAMEK (wejście do wieży od al. Niepodległości) | czas trwania: 30 minut
g. 00.00 | all my dead sweethearts IV Zachodni brzeg Warty przy Moście Chrobrego (zejście od ul. Panny Marii) | czas trwania: 20 minut
REALIZACJA
koncept, reżyseria, performans: Klaudia Hartung-Wójciak
współpraca researchowa, performans: Małgorzata Biela
kostium, performans: Hanka Podraza
reżyseria światła: Jędrzej Jęcikowski
muzyka: Piotr Peszat, Hildegarda z Bingen
Ponadto w performansie użyto fragmentów Marsza Ślubnego z Regionu Kozła oraz utworu huculskiego (Умерська), przekomponowanego na kozła białego.
kozioł biały, kozioł czarny, performans: Olga Lauba
chór: Brygida Sawicka-Stępińska, Kamila Tracewska-Mikołajczak, Karolina Piesik
shake i drżenie: Weronika Podkowska
współpraca produkcyjno-artystyczna, performans: Michał Surówka
współpraca researchowo-artystyczna i terenowa: Jakub Hartung-Wójciak
konsultacja językowa: Alicja Kozłowska
współpraca produkcyjno-artystyczna i kuratorska: Jagna Domżalska
produkcja: Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu
